Positioneren: de waarde van een kritische vriend(in)

Vragende ogen keken mijn aan.

In 1997 stond ik in hun schoenen. De wereld zag er alleen iets anders uit. Roken in het klaslokaal was normaal en niemand was nog bezig met het ondernemerschap dat ons te wachten stond. Geen praktijkstages, geen lessen over hoe je een beroepspraktijk moest opstarten. Iedereen vreesde voor het onoverkomelijke ‘zwarte gat’ waar alumni over spraken na de academie. We belandden na de opleiding in uitkeringen, achter de bar of gingen backpacken. Een paar mazzelaars onder ons kregen exposities aangeboden, ontvingen subsidies of konden ergens aan de bak als assistent. Ondernemen moesten we zelf uitvinden.

24 jaar later was ik terug op dezelfde plek, in hetzelfde lokaal. Mijn advies was: ga in gesprek met iemand die eerlijk tegen je is, bijvoorbeeld een goede vriend of familielid, en vraag: wat heb je nou écht aan mij? Vraag wat ze aan je hebben, welke eigenschappen ze waarderen en om welke redenen ze juist jou opzoeken. Die eerste stap maakte heel wat los. Waardevolle gesprekken volgden waarmee ze de fundering voor hun positioneringsplannen konden vormen.

Zulke interacties zijn net zo waardevol bij het positioneren van organisaties en bij het formuleren van een waardepropositie of je nu een product of dienst verkoopt. Stap uit je eigen perspectief en ontdek hoe je overkomt: laat een kritische vriend je een spiegel voorhouden en durf door te vragen. Vraag eens een keer bij de koffieautomaat aan een collega: wat besteed jij nu het liefste uit aan mij? Het kan verrassende antwoorden opleveren.

En – valkuil: reageer niet direct. Geef je gesprekspartners de ruimte om alles te mogen vinden. Ontvang het simpelweg en neem het mee.